Prolog

Następna notatka za chwilę, bo raczej nie myślę, by prolog miał sens bez 1 rozdziału. Więc serdecznie zapraszam ;D

• -Niesamowite prawda?- spytał profesor Radewski  generała Różyckiego, który siedział za lustrem weneckim i bacznie obserwował pracę konstruktorów.
• -Rzecz jak każda. Nic nadzwyczajnego.Szczerze cały ten pomysł z bronią mi się nie podoba.
• -Czemu? Przecież z nią nasze wojska będą przewyższać samą Legię Cudzoziemską, możemy pomagać....-nie skończył, ponieważ generał przerwał mu ostrym tonem.
• -Ponieważ mają ją ludzie! Nie przepadam za Panem, Panie profesorze, ale uważam Pana na tyle bystrego, by przewidzieć dokąd prowadzą człowieka ,,dobre” wynalazki!-wybuchnął Różycki. Miał powoli dosyć tego, że wszyscy uważali nową broń za cudo, choć na pewno było jednym-śmiercią.-To tak jak z ogniem. Nasi przodkowie wymyślili go, by piec jedzenie. Chcieli dobrze, a my jak z tego korzystamy? Niszczymy. Palimy budynki, robimy bomby, podpalamy nawet ludzi. Chyba taki przykład Panu starczy?
• -Tak. Jednak myślę, że wszystko będzie w porządku. Miejmy nadzieję, że Polska nie pójdzie w ślady pańskiego scenariusza.-powiedział wyniośle Radewski. Przecież nie wierzył w głupią przyszłość wymyśloną przez generała, a jednak miał wątpliwości.
• -Miejmy nadzieję.-odburknął Różycki i oboje powrócili do oglądania nowej broni na pozór nic nieznaczącej Polski.